ξανάκακα

ξανάκακα (Μ)

επίρρ. χωρίς κακή πρόθεση, αθώα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἐξανάκακα, τ. σχηματισμένος από το επίρρ. ανεξίκακα με μετάθεση συλλαβής (πρβλ. φίσουνας < σίφουνας)].